Radost Draganova: Είχα στηθάγχη - μου έκοψαν το λαιμό

Πίνακας περιεχομένων:

Radost Draganova: Είχα στηθάγχη - μου έκοψαν το λαιμό
Radost Draganova: Είχα στηθάγχη - μου έκοψαν το λαιμό
Anonim

Η Radost Draganova, η τηλεπαρουσιάστρια της εκπομπής «Marmalad», γεννήθηκε στη Σόφια. Ίσως λόγω της διπλής φύσης του ζωδίου της - των Διδύμων, ως παιδί ήταν πολύ άτακτη, αλλά διέπρεψε στο σχολείο. Αποφοίτησε με χρυσό μετάλλιο από το 22ο γυμνάσιο της πρωτεύουσας και τη νομική στο UNSS.

Σαν παιδί εξασκούσε τη συγχρονισμένη κολύμβηση. Ήταν η πρωταθλήτρια της Δημοκρατίας σε αυτό το άθλημα επτά φορές. Για εκείνη, υπάρχουν περισσότερες από 24 ώρες την ημέρα, γιατί καταφέρνει να είναι καλή μητέρα, τηλεοπτική παρουσιάστρια και ταυτόχρονα αθλητικός άνθρωπος. Λένε ότι όπου μπαίνει γεμίζει τον χώρο με ενέργεια και διάθεση.

«Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ασχολούμαι με τον αθλητισμό - στην αρχή για την υγεία, μετά επαγγελματικά, τώρα πάλι για την υγεία. Μέχρι σήμερα, πηγαίνω στο γυμναστήριο λόγω της ευκαιρίας να είμαι σε καλή φόρμα κάθε μέρα με ελάχιστη προσπάθεια. Μου αρέσει και το γκολφ λόγω της ικανότητάς του να θεραπεύει την κακή διάθεση, αλλά εκεί πάντα αφήνω τους άντρες να κερδίζουν», μοιράστηκε ειδικά για τους αναγνώστες του περιοδικού «Doctor» η γοητευτική παρουσιάστρια.

Είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος Joy;

- Ναι, είμαι χαρούμενος. Χαμογελώ, δουλεύω με ευχαρίστηση, ζω με σκοπό. Δεν με πιάνει κατάθλιψη ακόμα κι αν κάτι πάει στραβά. Ξέρω ότι αν θέλω κάτι, πρέπει να παλέψω. Και αν αποτύχω, τότε δεν έχω προσπαθήσει αρκετά. Μαθαίνω το μάθημά μου και προχωράω - την επόμενη φορά θα είναι καλύτερη.

Πολλοί γιατροί φεύγουν από τη Βουλγαρία. Πιστεύετε ότι έχουν απομείνει καλοί ειδικοί στη χώρα μας;

- Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν έχουν μείνει καλοί γιατροί στη χώρα μας. Είχα στηθάγχη πριν από περίπου 8 μήνες και κυριολεκτικά έπρεπε να κόψω το λαιμό μου. Νομίζω ότι οι γιατροί ήταν καλοί ως επαγγελματίες, αλλά οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται είναι άθλιες. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσαν επίσης δεν ήταν ικανοποιητικός. Αναγκάζονται από το σύστημα, την κατάσταση και τους κανόνες στη Βουλγαρία να λειτουργούν με τρόπο που θεωρούν σύγχρονο. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί πουθενά αλλού. Τότε κατάλαβα ότι δεν γίνεται, δεν είναι επαγγελματικό να κόβεις τον λαιμό σου όταν είσαι βαριά άρρωστος. Όσες εξηγήσεις και να μου δώσουν, δεν είναι φυσιολογικό να με κόβουν ζωντανά. Παρά όλα όσα έχω περάσει, είμαι εξαιρετικά ευγνώμων στους γιατρούς που με φρόντισαν τότε - με έσωσαν. Το πιθανότερο είναι να έχουν μείνει καλοί γιατροί στη χώρα μας, ελπίζω.

Από αυτό το πικρό άγγιγμα, τι θα θέλατε να αλλάξει στην υγειονομική περίθαλψη στη χώρα μας;

- Τα πάντα - τόσο στη σκέψη όσο και στο περιβάλλον. Οι άνθρωποι πραγματικά δεν μπορούν να δουλέψουν καλά, σε καμία περίπτωση με απαρχαιωμένες μεθόδους

για να γίνετε καλοί επαγγελματίες

Προέρχομαι από οικογένεια γιατρών, έκανα αίτηση για ιατρική, ήθελα να γίνω γιατρός. Αλλά τώρα σηκώνω κιμωλία χωρίς να σηκώνομαι σε μια από τις τυχερές μου αποτυχίες. Είδα τους φίλους μου που γράφτηκαν στην ιατρική, σε τι υποβλήθηκαν. Μέχρι τα 35 τους, λόγω ειδικοτήτων, δεν μπορούσαν να κάνουν μια φυσιολογική ζωή, οι γονείς τους τους βοηθούσαν οικονομικά. Για μένα, αυτό είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο επάγγελμα που ασχολείται με τον πιο σημαντικό πόρο - την ανθρώπινη ζωή. Και μέχρι να γίνουν γιατροί, αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν πολλές τραγωδίες.

Γιατί αρρωσταίνουμε; Έχετε κάποια δική σας εξήγηση;

- Δεν θέλω να απαντήσω με τον γνωστό τρόπο, γιατί δεν είμαστε χαρούμενοι και δεν προσπαθούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας. Μίλησα πρόσφατα με έναν ανθρωπολόγο που έχει μελετήσει τη ζωή και έχει δημοσιεύσει έργα για την ευτυχία. Καπνίζουμε πολύ, το φαγητό μας είναι κακό, αν και στη Βουλγαρία υπάρχει ήδη μια επιστροφή στη φύση, στη γη, στα αληθινά πράγματα. Οι άνθρωποι προσέχουν τι βάζουν στο σώμα τους. Αλλά όταν μπαίνεις στο νοσοκομείο, βλέπω πόσο πόνο υπάρχει. Δεν προσέχουμε τον εαυτό μας, δεν κάνουμε αθλήματα - αρρωσταίνουμε από τεμπελιά και νωθρότητα.

Ασχολείστε με τον αθλητισμό; Τρώτε υγιεινά;

- Ω ναι! Η ζωή μου και του παιδιού μου εξαρτάται από έναν υγιεινό και φυσικό τρόπο διατροφής. Δεν υπάρχει μέρα που δεν ασκούμαστε, που δεν κάνουμε

τρώτε υγιεινά τρόφιμα,

ας μην λέμε ο ένας στον άλλο ότι είμαστε χαρούμενοι. Έχω έναν συγγενή με μια ασθένεια που απαιτεί μηνιαία συντήρηση, ό,τι σας ακούγεται, για να τον κρατήσετε σε φόρμα. Συχνά έχουμε συζητήσει μαζί του ότι διάφορα πράγματα όπως «ο άντρας μου ξέχασε τα γενέθλιά μου» είναι απολύτως άσκοπα παράπονα. Πρέπει μια μέρα να πάνε σε ένα νοσοκομείο για να δουν πόσο πόνο και ταλαιπωρία υπάρχει. Να δουν ότι οι νέοι δεν έχουν την ευκαιρία να προσέχουν τα παιδιά τους γιατί είναι πολύ άρρωστα και τα μάτια τους είναι γεμάτα δάκρυα. Πρέπει να δεχτούμε την ευτυχία ως ένα μεγάλο δώρο! Και να φροντίζουμε επίμονα την υγεία μας και να βοηθάμε τους άλλους γύρω μας.

Θέλω όσο ζω, όσο αναπνέω, να μπορώ να ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες και να μην νιώθω ποτέ κουρασμένος. Οι γονείς μου μου έδωσαν ένα υγιές σώμα, τους είμαι ευγνώμων, συνεχίζω να το φροντίζω μόνη μου.

Έχετε θηλάσει την κόρη σας; Φαίνεσαι υπέροχη…

- Όχι, γιατί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης εμφάνισα κάποια αρθρίτιδα και αμέσως μετά τη γέννησή της έπρεπε να πάρω πολύ δυνατά και σοβαρά χάπια. Δεν πήρα κανένα φάρμακο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου. Είναι ευθύνη της μητέρας να φροντίζει το μωρό που μεγαλώνει μέσα της και να προσέχει τι βάζει στο στόμα της. Και τώρα είμαι έτσι – είμαι προσεκτική και υπεύθυνη μητέρα.

Τι θα ευχόσουν στους αναγνώστες μας;

- Να φροντίζουν τον εαυτό τους. Θα μοιραστώ κάτι ακόμα: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γυναίκα στο γυμναστήριο, κάθε μέρα περπατούσε στο μονοπάτι, έκανε ασκήσεις για τα πόδια της. Η μία δεν ήταν καθόλου καλά, ήταν προφανές ότι είχε περάσει κάποιο τραύμα. Μια μέρα μοιράστηκε μαζί μου ότι βρήκαν έναν όγκο στον εγκέφαλό της και μετά από μια επικίνδυνη επέμβαση, επηρέασαν μέρη που ευθύνονται για τις κινητικές της δεξιότητες. Όλα αυτά, συν το ότι ο άντρας της την εγκατέλειψε, την χώρισαν, την έκαναν να σκεφτεί τι είναι σημαντικό για εκείνη. Μου είπε ότι από εκείνη τη στιγμή, δεν πέρασε μέρα που να μην αναρωτηθεί τι ήθελε να κάνει για τον εαυτό του. Μόνο όταν είμαστε χαρούμενοι και φροντίζουμε καλά τον εαυτό μας, μόνο τότε μπορούμε να δώσουμε αγάπη και στοργή στους άλλους. Φρόντισε λοιπόν πρώτα τον εαυτό σου και μετά δώσε αγάπη και ευτυχία στην οικογένεια και τους αγαπημένους σου!

Συνιστάται: